DRAVA, SAVA, SOČA
De Rivieren Drava, Sava en Soča zijn zusters. Op een dag bespraken zij welke van hen de volgende dag het eerst in de zee zou stromen.
De Rivieren Drava, Sava en Soča zijn zusters. Op een dag bespraken zij welke van hen de volgende dag het eerst in de zee zou stromen.
Die avond vielen Sava en Soča in slaap. Maar Drava deed net alsof zij sliep kort daarna liet ze rustig haar wateren stromen. Toen Sava wakker werd, zag ze dat het water van Drava al rollend naar beneden naar de zee aan het vloeien wa en boos begon zelf ook naar de zee te rollen. Tot slot werd ook Soča wakker. Toen zij zag dat haar beide zusters haar buitengesloten hadden, brak ze heftig door de bergen heen en boos duwde ze haar water door rotsachtige ravijnen naar de dichtstbijzijnde zee. En zo is het zelfs tegenwoordig nog: Drava stroomt langzaam en rustig, Sava stroomt sneller, maar beide stromen naar de Zwarte Zee. Soča buldert echter snel door smalle rotskloven naar de Adriatische Zee.
Translated by Marianne van Leeuwen
Christus en ST. PETER doneren haver
aan de POHORJE mensen
In vroeger tijden,toen Christus en St. Peter nog door onze regio liepen, beklommen ze ook het groene plateau van Pohorje. Ze bezochten er het bergdorp Šentjungota. Ze stopten bij een arme hut, die helemaal apart buiten het dorp stond en vroegen de oude vrouw, die op de drempel zat om een gift.
"Ik heb alleen nog maar een stuk bruin brood, maar ik weet niet of u dat wilt. Dit jaar is de gerst niet overvloedig geweest, dus er zitten een heleboel harige zemelen in,"zei de oude vrouw. Ze ging in het huis en haalde een stuk echt zwart en slecht brood. Christus brak die brood in twee stukken. Een helft gaf hij aan St. Peter. De oude vrouw ging opnieuw het huis in om voor de reizigers wat water te halen. In de tussentijd mopperde St. Peter dat het brood niets dan stro is. Hij besloot dat hij zulk slecht brood niet wilde eten. Hij stopt het in zijn reistas. Christus bedankte de oude vrouw en zij liepen weg.
Na een tijdje kreeg St. Peter heel veel honger en hij herinnerde zich dat hij nog wat brood in zijn tas had. Hoewel het gevuld was met harige zemelen, begon St. Peter in zijn tas naar kleine stukjes ervan te zoeken, haalde ze eruit en at ze op. De harige zemelen die vast kwamen te zitten tussen zijn tanden, spuugde hij uit.
aan de POHORJE mensen
In vroeger tijden,toen Christus en St. Peter nog door onze regio liepen, beklommen ze ook het groene plateau van Pohorje. Ze bezochten er het bergdorp Šentjungota. Ze stopten bij een arme hut, die helemaal apart buiten het dorp stond en vroegen de oude vrouw, die op de drempel zat om een gift.
"Ik heb alleen nog maar een stuk bruin brood, maar ik weet niet of u dat wilt. Dit jaar is de gerst niet overvloedig geweest, dus er zitten een heleboel harige zemelen in,"zei de oude vrouw. Ze ging in het huis en haalde een stuk echt zwart en slecht brood. Christus brak die brood in twee stukken. Een helft gaf hij aan St. Peter. De oude vrouw ging opnieuw het huis in om voor de reizigers wat water te halen. In de tussentijd mopperde St. Peter dat het brood niets dan stro is. Hij besloot dat hij zulk slecht brood niet wilde eten. Hij stopt het in zijn reistas. Christus bedankte de oude vrouw en zij liepen weg.
Na een tijdje kreeg St. Peter heel veel honger en hij herinnerde zich dat hij nog wat brood in zijn tas had. Hoewel het gevuld was met harige zemelen, begon St. Peter in zijn tas naar kleine stukjes ervan te zoeken, haalde ze eruit en at ze op. De harige zemelen die vast kwamen te zitten tussen zijn tanden, spuugde hij uit.
Christus, die voor hem liep, boog zich voorover en nam een hand vol grond van droge bodem Pohorje. Hij wreef het in zijn handen en gooide het over het veld alsof hij graan aan het zaaien was.
"Dit zal een nieuwe soort graan zijn - haver," zei hij. "Het zal groeien in de velden, geteeld door arme boeren, steenhouwers en Bosmensen. Haver zal het graan zijn voor de plaatsen hoog in de bergen, waar het gouden tarwe niet kan groeien. Haver is ongevoelig voor kou, sneeuw en vorst, zelfs hagel kan geen kwaad. Zo zij het!"
Datzelfde jaar begon het nieuwe graan te groeien in de velden van Pohorje. Het had geen oren en geen baard, maar pluimen vol van granen verpakt in kaf. Haver gaf brood aan steenhouwers en arme boeren. Haverbrood kreeg een bijnaam – "havermoutbrood is een armoedzaaier." Maar het heeft veel arme mensen beschermd tegen honger.
"Dit zal een nieuwe soort graan zijn - haver," zei hij. "Het zal groeien in de velden, geteeld door arme boeren, steenhouwers en Bosmensen. Haver zal het graan zijn voor de plaatsen hoog in de bergen, waar het gouden tarwe niet kan groeien. Haver is ongevoelig voor kou, sneeuw en vorst, zelfs hagel kan geen kwaad. Zo zij het!"
Datzelfde jaar begon het nieuwe graan te groeien in de velden van Pohorje. Het had geen oren en geen baard, maar pluimen vol van granen verpakt in kaf. Haver gaf brood aan steenhouwers en arme boeren. Haverbrood kreeg een bijnaam – "havermoutbrood is een armoedzaaier." Maar het heeft veel arme mensen beschermd tegen honger.
Translated by Marianne van Leeuwen
