Legende van De Haan van Barcelos.
Portugese legende.
Portugese legende.
Er was eens een vermoeide pelgrim, die in de stad Barcelos verscheen en die op zoek was naar wat rust. Hij kwam nieuwsgierig en opgewonden in de stad aan en stopte bij de markt. Hij was verrast door de rijkdom, die daar verkocht werd.
Naast hem wilde een sjofele man juwelen te stelen. Een afgeleide koopman zag niets. De pelgrim wilde de dief te stoppen, maar deze bedreigde hem, gooide de juwelen naar hem en schreeuwde: "Het was hem! Hij is een dief! Vang hem! "
De mensen namen de pelgrim mee naar een rechter. De rechter was erg boos, omdat hij op het punt stond te gaan eten - een haan. Hij schreeuwde: "Wie durft me zo laat in de avond te storen? Ik ben moe en ik heb honger en deze haan was erg duur "
De handelaar zei: "Vergeef me Heer! Maar de man die ik bij u breng verdient geen vergeving omdat hij probeerde juwelen te stelen". De pelgrim probeerde zich te verdedigen, maar de rechter besloot hem op te sluiten in de kerkers en veroordeelde hem ter dood. Als zijn laatste wens vroeg hij de rechter te mogen spreken, die al aan het eten was.
"Ik zweer dat ik onschuldig ben" en als een bewijs voerde hij aan dat de gebraden haan op de tafel van de rechter zou kraaien. Niemand geloofde hem, maar de haan richtte zijn kop op van de tafel en kraaide luid. De pelgrim werd gespaard en vervolgde zijn weg naar Santiago.
Naast hem wilde een sjofele man juwelen te stelen. Een afgeleide koopman zag niets. De pelgrim wilde de dief te stoppen, maar deze bedreigde hem, gooide de juwelen naar hem en schreeuwde: "Het was hem! Hij is een dief! Vang hem! "
De mensen namen de pelgrim mee naar een rechter. De rechter was erg boos, omdat hij op het punt stond te gaan eten - een haan. Hij schreeuwde: "Wie durft me zo laat in de avond te storen? Ik ben moe en ik heb honger en deze haan was erg duur "
De handelaar zei: "Vergeef me Heer! Maar de man die ik bij u breng verdient geen vergeving omdat hij probeerde juwelen te stelen". De pelgrim probeerde zich te verdedigen, maar de rechter besloot hem op te sluiten in de kerkers en veroordeelde hem ter dood. Als zijn laatste wens vroeg hij de rechter te mogen spreken, die al aan het eten was.
"Ik zweer dat ik onschuldig ben" en als een bewijs voerde hij aan dat de gebraden haan op de tafel van de rechter zou kraaien. Niemand geloofde hem, maar de haan richtte zijn kop op van de tafel en kraaide luid. De pelgrim werd gespaard en vervolgde zijn weg naar Santiago.
Translated by Marianne van Leeuwen
